DE OVEREENKOMST tussen pennenbak en interieurinrichting.
Wat is de overeenkomst tussen een pennenbak en interieurinrichting?
Als kind hield ik van knutselen, tekenen en handwerken. Dat kan ook bijna niet anders met een moeder die een opleiding tekenen en stof versieren heeft gedaan en een vader die (toen) werkte als tekenaar in de bouw. Alle materialen voor mijn hobby’s waren in huis en ik maakte al jong kennis met het ‘lezen’ van bouwtekeningen. Het begin van een rode draad door mijn leven tot nu toe, van pennenbak tot interieurinrichting.
De rode draad.
Op zolder stonden een grote kast met materialen, een paar grote werkbladen op schragen en de tekentafel van mijn vader met daarop plattegronden en doorsnedes van huizen en kantoorpanden. In de kast stofjes, potloden, naalden, verf, kralen, papier en nog veel meer. Daar op die zolder maakte ik de ene na de andere pennenbak van wc-rolletjes en tandpasta-doosjes. Al heel jong leerde ik haken en breien. De interesse voor inrichten ontstond aan het einde van de lagere school. Want ik wilde persé een bank op mijn kamer. Vele plattegronden heb ik getekend om te kijken welke bank uit de IKEA-gids er in zou passen. Natuurlijk paste het want op schaal tekenen was nog een beetje lastig.
Ruimte voor experimenteren.
Toch duurde het wel even voordat ik mijn eerste bank kreeg. Wat een geluk had ik met mijn anti-kraak studentenkamer in een oud schoolgebouw. Ik studeerde Textielvormgeving en had twee lokalen van 5×6 en 5×3 meter tot mijn beschikking. Daar had ik alleen ruimte om te experimenteren. In de bijna 7 jaar dat ik er woonde is daar veel geschoven en geschilderd. Als student had ik niet zoveel geld, dus heb ik veel gebruik gemaakt van wat er voorhanden was in het 6 verdiepingen tellende gebouw. Zo bestond mijn eettafel uit twee schooltafels van 70×140 cm en stonden er oude schoolstoelen en taboeret krukjes bij.
En toen?
Nog weer dichter bij wat ik nu doe, was mijn deelname aan de BIC toen ik bij de uitgeverij werkte. BIC staat voor Bouw- en Inrichtings-Commissie. Er ging namelijk een grote renovatie plaatsvinden. Ik heb de plattegronden getekend voor de plaatsing van de bureaus en onder andere de kleur voor de vloeren bepaald. Er moest veel overlegd worden met de collega’s om te bepalen hoeveel kasten en bureauoppervlakte er nodig waren om lekker te kunnen werken. Ik besteedde daar zoveel aandacht aan dat mijn echte werk af en toe iets te lang bleef liggen. Wat kwam doordat ik het zo leuk vond om te doen.
En nu.
Pas 7 jaar later is interieurinrichting mijn werk geworden. Als accountmanager onderwijs bij een kantoorinrichter, waar ik ook zelf de ontwerpen maakte. Een heerlijk afwisselende baan waar ik mijn creativiteit in kwijt kon én commercieel bezig was. Toen dat bedrijf stopte was het oprichten van De Leukste Inrichters de beste oplossing om te kunnen blijven doen wat ik het allerleukst vind: het maken van functionele interieurs met lef, beleving en oog voor details. En lachende klanten, die jaren later nog steeds erg tevreden zijn met het resultaat.
Hoe tevreden lees je onderaan deze pagina of op LinkedIn
